In 1994 zagen wij de pon voor het eerst. In een dierenspeciaalzaak in onze woonplaats gingen we vissen kopen voor onze vijver en daar liepen een aantal langharige honden. Er was gelijk een klik en we vroegen om informatie. Met een boekje over de pon en zonder vissen gingen we weer naar huis. Onze kinderen, die al jaren een hond op hun verlanglijstje hadden staan, waren natuurlijk dolenthousiast. We konden er niet meer onderuit (wilden we ook niet trouwens) en de volgende dag zijn we gaan informeren waar deze honden te koop waren. De eigenaresse van de winkel bleek ze te fokken en we werden op een wachtlijst gezet. Het zou nog wel een half jaar duren werd ons verteld. Onze jongste zoon kon niet zo lang wachten, hij ging bijna dagelijks als hij uit school kwam even informeren of er al pup`s waren. Na zo`n anderhalve maand kwam hij thuis en vertelde dat er pup`s waren geboren. Dus konden we veel eerder dan verwacht een pup gaan uitzoeken. Met het hele gezin; pa, ma en 4 kinderen gingen we zonder nagedacht te hebben waar je op moet letten, naar de pup`s kijken. Wat we wel eens gehoord hadden was dat de pup die naar je toekomt de juiste is. Maar ja als ze dan allemaal komen wordt het moeilijk kiezen. Uiteindelijk hebben de kinderen gekozen en omdat het een naam met een O moest zijn en we een Poolse naam wilden, werd het Odra. Een heerlijke hond die het middelpunt in het gezin was.
Inmiddels waren we via de fokker lid geworden van de nizinnyclub en uitgenodigd om mee te gaan naar een jonge hondendag. Dit heeft ertoe bijgedragen dat we shows zijn gaan bezoeken en ons eerste nestje hebben gefokt in `96. Dat was nog niet zo makkelijk als we dachten. Eerst moest Odra aan allerlei eisen voldoen zoals showresultaten heupfoto`s e.d., een reu zoeken hoe doe je dat, de dekking die zoals we toen begrepen op het juiste moment moet plaats vinden en niet, wat wij dachten, hij klimt erop en er komen pup`s. De reu had ook nog een gebruiksaanwijzing waardoor we na 6 pogingen en 500 km op zoek moesten naar een andere reu. Volgens kenners moest je altijd een reserve reu hebben maar nu weten we beter. Inmiddels waren we toe aan een tweede pon en wachtten dus in spanning af of er een teefje bij zat in het nestje. Het was overigens maar gelukkig dat de fokker ons heeft geholpen bij het eerste nestje, want dat is een spannende toestand. Wij waren zeker in paniek geraakt , in de boeken staat het wel beschreven maar de praktijk is toch weer anders en inmiddels weten we dat elk nestje anders is. Nadat er 4 reuen waren geboren gingen onze kinderen teleurgesteld naar bed. Maar gelukkig kwam er nog een teefje, waarvoor we de kinderen toch maar even wakker hebben gemaakt. Die uiteraard dolblij waren met onze tweede Pon Misiu. Een ondernemende tante, zij was die 4 kerels de baas. De kinderen hadden dan ook snel een bijnaam voor haar “Bitch”. In januari `99 was er een dieptepunt, Odra werd door een auto aangereden en was dusdanig gewond dat zij overleed. Het was net of we een kind verloren. Misiu was inmiddels anderhalf en nam de zorg over als een echte moeder voor de puppen die gelukkig al wel vast voedsel kregen.
Inmiddels hebben we twee ponnen en nog steeds genieten we daar elke dag van. We zijn alweer 20 jaar lid van de rasvereniging en hebben een kennelnaam: z Rodu Odry, dit betekent van Odra`s Clan wat ons herinnerd aan onze eerste Pon. Misiu is inmiddels overleden net als Czarah. Nu zijn alleen Anna en de jonge Misiu nog bij ons. Anna heeft inmiddels al een paar nestjes gehad en Misiu gaat binnenkort haar eerste nest krijgen. Waarbij onze ervaring, de cursus Kynologische Kennis en samenspraak met andere fokkers, bovenal gericht is op gezondheid en karakter. Hierbij houden we ons aan de voorschriften en voorwaarden die de rasvereniging stelt in hun fokregelement. We vinden het daarnaast belangrijk dat er een klik is met aspirant pupkopers, wij willen het gevoel hebben dat de pup een goede baas krijgt. Wij maken daarbij afspraken met de koper dat, mocht de hond om wat voor reden dan ook weg moeten, er contact met ons wordt gezocht. Dit kan betekenen dat de hond bij ons terug komt, maar in ieder geval zoeken we samen naar een goede oplossing. Hierdoor weten we waar onze puppen blijven. Door het internet is het nu ook makkelijker geworden info over onze puppen te krijgen en is er meer contact. Op deze website proberen we jullie op te hoogte te houden van ons, de puppen en onze honden.
En zoals we ook tegen de pupeigenaren zeggen: bij vragen bellen of mailen!
Groet Henk en Pia Valkema